Skip to main content

foto Verlichting

De identiteitspolitiek die politici voeren om de kiezers te behagen leidt schipbreuk na het incident met Turkije. Nederlanders van Turkse komaf die hun identiteit deels ontlenen aan Turkije vloeken in de ‘Hollandse’ kerk.

Welke bevolkingsgroepen vallen nog meer buiten ‘ons joods-christelijke’ erfgoed? Deze zogenaamde identiteitspolitiek vervreemdt heel wat Nederlanders van buitenlandse afkomst van politieke partijen als het CDA en de VVD.

Suspecte partij

Nog niet zo lang geleden stemden heel wat moslimgelovigen op het CDA, maar daar komen de zetels voor deze confessionele partij niet langer vandaan. Identiteitspolitiek zet een rem op verdere integratie van andersgelovigen. Het gevolg is een allochtonenpartij als Denk, met een onduidelijk programma. In de rel met Turkije lijkt deze partij de kant van Erdogan te kiezen, hoewel niet onomwonden. In navolging van Erdogan schermen de ‘Denkers’ met democratische principes, die ze zelf aan hun laars lappen.

Een suspecte partij als Denk kan een ‘zuil’ voor allochtonen worden, zeker die met een moslimachtergrond. Ik voorzie in ieder geval dat Denk minstens een handvol zetels in de wacht sleept op 15 maart. Een aardige start voor een nieuwe partij.

Dat vind ik jammer, want ik zie liever dat allochtonen integreren via middenpartijen als de PvdA, het CDA en VVD. Integreren via een ‘eigen zuil’ is niet meer van deze tijd. Ons land is immers niet meer verzuild en partijen die dit niet onderkennen, isoleren zich.

Bijvangst

Laten we een partij als Denk de wind uit de zeilen halen door eerst dat onzinnige begrip ‘joods-christelijke traditie’ overboord te gooien. Dat begrip is een mythe, is niet aanwijsbaar in de geschiedenis. De emancipatie van de joden in ons land begon pas eind negentiende eeuw.

‘Joods-christelijk’ refereert aan het Bijbelse verleden, dat niet meer dan een verhaal is. Daarbij verhouden joden zich uitsluitend tot het Oude Testament. En geef ze eens ongelijk, want in het Nieuwe Testament, kruisigen de joden een vermeende Messias. Dat is regelmatig voer voor antisemieten geweest.

Als er één traditie is die we hoog moeten houden, dan is het wel die van de Verlichting waarin de rede de boventoon voert. ‘Joods-christelijk’ denken refereert aan de onderbuik. Verlichtingsdenken probeert de maatschappij op rationele wijze te bezien. Vandaar het pleidooi voor de scheiding van kerk en staat en de gelijkheid van man en vrouw.

Daarom kunnen we ons beter verlaten op de Verlichting. Anders gezegd, op de humaniteit zoals die in onze contreien doordacht is. Zó denken, zó politiek bedrijven brengt mensen tot elkaar. De bijvangst kan zijn dat er ook zetels worden gewonnen.

Jelle

Schrijver Jelle

Als journalist publiceerde ik over uiteenlopende onderwerpen, maar vooral over film, literatuur en onderwijs. Ik redigeerde boeken, tijdschriften, brochures en artikelen. Van diverse filmbladen en universiteitsbladen was ik hoofd- of eindredacteur. Bij een dagblad was ik chef kunst. Als freelancer werkte ik voor verschillende journalistenbureaus. Als ghostwriter kroop ik in de huid van anderen en schreef ik zowel persoonlijke als zakelijke stukken.

Bekijk de essays van Jelle

Uw reactie