Aan de vele verzonnen artikelen van Perdiep Ramesar, sterverslaggever van dagblad Trouw, is veel ruchtbaarheid gegeven. Ramesar ging de straat op, de wijk in, en kwam altijd terug met gekruide verhalen. Zo zou de Haagse Schilderswijk inmiddels een ‘klein kalifaat’ zijn.
Nu trekt Trouw 126 artikelen van deze beroepsfantast terug, die op staande voet is ontslagen. Veel anonieme bronnen blijkt Ramesar uit zijn duim te hebben gezogen.
Maar het gaat allang niet meer om Perdiep Ramesar. Nu draait het om Trouw zelf, waarvan de marketingslogan ‘misschien wel de beste krant van Nederland’ luidt. Deze krant ligt onder vuur. En dat ook nog door vakgenoten. Columnist Bert Wagendorp van de Volkskrant trok dinsdag fel van leer. En in het officiële commentaar van die dag werden in dezelfde krant de oren gewassen van de hoofdredactie van Trouw. Opzienbarend.
Gelogen
Het is ook niet niks. Hoofdredacteur Willem Schoonen van Trouw, die een jaar geleden afzwaaide, beweerde destijds in zijn kolommen doodleuk over het beruchte Schilderswijk-artikel van Ramesar dat ‘de vele bronnen die voor dit verhaal zijn gebruikt, allemaal bij de redactie bekend zijn’. Gelogen dus, blijkt nu.
Hoe heeft deze ‘kwaliteitskrant’ het zover laten komen? Waarom werden signalen, die er wel degelijk waren, niet opgepikt door de hoofdredactie?
Willem Schoonen ken ik van vroeger, toen we vanaf midden jaren tachtig collega’s waren bij De Waarheid, net omgeturnd tot ‘dagblad voor heel links’. Schoonen was er sociaal-economisch redacteur en ik chef kunst. Hij was toen al een uitstekend journalist, weet ik uit eigen waarneming.
Waken over manschappen
Maar het hoofdredacteurschap vraagt ook om andere kwaliteiten. In de eerste plaats moet je waken over je manschappen. Jouw plaats is in hun midden. Zo ontwikkel je oog voor elk van hen. Journalisten stellen dat zeer op prijs. Ik ben bang dat Schoonen op zeker moment meer manager dan journalist was. Hij was daardoor veel afwezig op de redactie. Die vermenging van onverenigbare functies – hoofdredacteur en manager – zie je ook bij andere kranten. Het is de dood in de pot.
Deze onverkwikkelijke affaire is een smet op Schoonens glansrijke carrière. Onder zijn leiding werd Trouw in 2012 ‘European Newspaper of the Year’. Schoonen wilde misschien wel in Ramesar al te graag een veelbelovend journalist van allochtone afkomst zien. Zoveel zijn er daarvan niet onder het Nederlandse journaille. Een Hindoestaanse verslaggever die in de journalistiek de blits maakte, mocht niet worden gedwarsboomd.
Kwaliteitskrant
Schoonens opvolger is Cees van der Laan, die daarvoor jarenlang chef van Ramesar was. Hij heeft al die gefantaseerde artikelen laten passeren. Zijn dagen als hoofdredacteur lijken geteld. Nu sluiten de rijen zich nog even rond Van der Laan, maar de eerste barsten zijn zichtbaar. Gisteren trok Elma Drayer zich vanwege deze kwestie terug als columniste van Trouw.
Het is verstandig dat Van der Laan opstapt. Het is goed voor de journalistiek. Het is een blijk van ‘zelfreinigend vermogen’. Pas dan kan Trouw zich weer met recht een kwaliteitskrant noemen. Of daar in ieder geval aan werken.
Publicatiedatum: 24 december 2014
