Doelgroependenken. Raar woord, maar het is wel het mantra van communicatieprofessionals en marketeers. Altijd je boodschap ‘levelen’ met je doelgroep. Je doelgroep scherp in focus krijgen. Een ijkpersoon kan uitkomst bieden. Wat gaat er bijvoorbeeld om in het hoofd van die hoogopgeleide vrouw van veertig jaar, woonachtig in een vinex-locatie? Wat zijn haar interesses?
Een ijkpersoon is exemplarisch voor de hele doelgroep. Tenminste, dat was tot voor kort zo. Nu is dat old school denken. Marketing richt zich nu veel meer op het individu. Dat individu maakt nog steeds deel uit van een ‘doelgroep’ (met vaste waarden als: opleiding, leeftijd, geslacht, enz.), maar tegenwoordig wordt onderkend dat elk individu eigen wensen, verlangens en dromen heeft (‘Wat is jouw droom?’, hoor je alom). Door als bedrijf in te haken op individuele voorkeuren en smaken krijg je een betere interactie met iemand uit een bepaalde doelgroep; het ‘commitment’ van diegene aan jouw ‘product’ is het uiteindelijke streven (het liefst een leven lang).
Verfrissende aanpak
‘Intunen’ op afzonderlijke personen die deel uitmaken van een bepaalde doelgroep wordt mogelijk gemaakt door allerlei online technieken. Het is bekend, tegenwoordig wordt heel ons hebben en houwen gemonitord, door cookies bijvoorbeeld. Dat monitoren gebeurt ook als we daar geen toestemming voor geven.
Binnen de gelederen van de Volkskrant hebben ze weet van bovenstaande inzichten. Als lezer vind ik het spannend om te zien hoe deze krant, ‘European newspaper of the year’, alles in het werk stelt om de lezers van dienst te zijn. Zo is onlangs de toon in veel artikelen losser geworden. En dan maakt het niet uit of je een analyse leest over de politieke situatie in het land of over gemeentelijke beleid inzake de zorg. Zonder in jip-en-janneketaal te vervallen. Dat is de ‘uitdaging’ voor journalisten van deze krant.
Overigens ben ik daar zelf niet helemaal gelukkig mee, maar een verfrissende aanpak is het zeker.
Kleine revolutie
Gisteren lanceerde dit dagblad een nieuwe website. Ik citeer: “U kunt kiezen op welk apparaat u die leest, hoe u de krant indeelt, welke artikelen u voor later bewaart en welke u deelt met anderen. Dat is een kleine digitale revolutie in het bestaan van de Volkskrant.”
De Volkskrant draait een kleine revolutie af en dat brengt onmiddellijk het gelijknamige gedicht van Lucebert in gedachten:
ik draai een kleine revolutie af/ ik draai een kleine mooie revolutie af/ ik ben niet langer van land/ ik ben weer water/ ik draag schuimende koppen op mijn hoofd/ ik draag schietende schimmen in mijn hoofd/ op mijn rug rust een zeemeermin/ op mijn rug rust de wind/ de wind en de zeemeermin zingen/ de schuimende koppen ruisen/ de schietende schimmen vallen// ik draai een kleine mooie ritselende revolutie af/ en ik val en ik ruis en ik zing
Meerdere paarden
De ‘spirit’ is er dus zeker bij de redactie. Gewed wordt op meerdere paarden. De lezers van de papieren krant (veel vijftigplussers), maar ook op diegenen die gewend zijn om (uitsluitend) informatie via het beeldscherm tot zich te nemen. Of lezers die allebei doen. De printversie van de krant, de site en apps geven, elke dag, het gehele nieuws weer. Dat is andere koek dan de papieren krant met een site waarop uitsluitend een selectie van het nieuws staat.
Zo kun je als lezer “zelf je krant samenstellen”. De lezer wordt, geheel volgens de moderne marketing, benaderd als individu. Een knop ‘Mijn Volkskrant’ staat op de nieuwe apps en site. Ik citeer nog eens: “Wie daarop klikt, kan zijn eigen krant samenstellen. U geeft aan welke onderwerpen, auteurs of columns u wilt volgen. De Volkskrant stelt daarmee automatisch uw persoonlijke voorpagina samen.”
Verras mij
Is dat ons voorland? Om als nomade in het online medialandschap te moeten ronddwalen? Ik plaats daar een kritische kanttekening bij. Als individu, als lezer, als mediaconsument wil ik niet alleen krijgen wat van mijn gading is, ik wil ook verrast worden. Dat maakt bladeren in een papieren krant ook zo aangenaam: je komt verhalen tegen die jezelf op voorhand niet had uitgekozen. Waar je überhaupt nooit over had nagedacht. Ik wil het hele spectrum aan nieuwsvoorziening, elke dag weer.
Maar goed, zal de redactie van de Volkskrant zeggen, ook daarin kunnen wij voorzien. Zolang de papieren krant verschijnt, wordt mijn wens ingewilligd. En nu maar hopen dat die inderdaad tot in lengte der dagen het levenslicht mag blijven aanschouwen. Voor mij en voor andere individuen. Deel uitmakend van een doelgroep die scherp in focus staat, waarmee ook morgen nog passend wordt ‘geleveld’. Tune maar in, redactie.
Publicatiedatum: 3 oktober 2014
